De Schelde slingert zich als een lang lint, vertrekkend vanuit het noorden van Frankrijk, doorheen Henegouwen, Oost-Vlaanderen en Antwerpen, om uiteindelijk via Zeeland uit te monden in de Noordzee. De Schelde, in oorsprong eerder bescheiden, ontwikkelt zich gaandeweg tot een machtige stroom. Als fotograaf heeft Jacques Vilet de Schelde gevolgd van bron tot monding. Wars van het anekdotische, laat hij zich vooral inspireren door het landschap, de vlakten en de vergezichten. In precies gekadreerde zwart-witbeelden neemt hij ons mee langs de stroom.
Zoals zovele fotografen van zijn generatie heeft Jacques Vilet (Doornik, 1940) zijn eerste stappen in de wereld van de fotografie gezet als autodidact. Hij heeft nooit een academische opleiding gevolgd, maar naast zijn professionele activiteiten (o.m. als wiskundeleraar) heeft hij een artistieke loopbaan als fotograaf ontwikkeld. Jacques Vilet is vooral gekend als landschapsfotograaf. Hij heeft verschillende fotostages gevolgd, zowel in Frankrijk (1977) als in de Verenigde Staten (1980) en hij is zelf ook docent fotografie geweest aan de Ecole de Recherche Graphique (Saint-Luc) te Brussel (1982-2003). Vanaf 1978 heeft hij regelmatig tentoongesteld, zowel in België als in het buitenland. Zijn werk is vertegenwoordigd in de belangrijkste fotomusea, vooral in België en Frankrijk. Eén van zijn laatste realisaties was een opgemerkte reeks, Le bord du jour, over het eiland Rügen in Duitsland (2019).
Als geen ander weet Jacques Vilet in zijn foto’s een gevoelselement te leggen. Hij is een meester in zijn vak, iemand die alle grijstonen tussen zwart en wit verkend heeft. In een wereld waarin het beeld alomtegenwoordig is, leert hij ons om anders te kijken naar de dingen. Hij is een stylist: iemand die precies weet welk beeld hij ons wil tonen. De kadrering, het lijnenspel, het ruimtegevoel, de verhouding tussen het land en de lucht: niets wordt aan het toeval overgelaten. Deze reeks met de landschappen van de Schelde vormt daar een mooi voorbeeld van. Zijn foto’s zijn wars van het anekdotische: geen personages of een enscenering in beeld, maar wel vlakken en lijnen. Ze geven geen echt verhaal weer, maar zetten meer aan tot reflectie en bezinning. Er zit ook stilte en traagheid in zijn werk: de Schelde, “un long fleuve tranquille”… Het is geen toeval dat Jacques Vilet zich meer beschouwt als een dichter dan als een journalist. De foto’s met de landschappen van de Schelde werden opgenomen in een boek: Escaut Source Océan (1991).
Voor meer info: https://fr.wikipedia.org/wiki/Jacques_Vilet
